زدم زیرٍ میزٍ اعتقادٍ جدّم به جنگ…

گاهی بار دنیا آنقدر سنگین میشود که استخوان های یک مرد تنومند را در هم میشکند و آن مرد به ناچار تنهایی را به آغوش میکشد، او خود را فدا میکند نه برای فراموش کردن “درد” بلکه برای دیدن امید، چه میدانم شاید حق با اوست شاید دنیای دیگر به گونه بهتری باشد.🖋️

سلام